Kijk mam, een cheetah! Ik volg de vinger van mijn dochter, die enthousiast naar de etalage van een reisbureau wijst. Warempel, ze heeft gelijk. Een jachtluipaard kijkt ons vanuit een grote reclame poster aan. Het is alweer twee maanden geleden dat we uit Afrika terug kwamen. Een reis die diepe indruk heeft gemaakt op Liv en haar broers. Regelmatig wordt er nog over gesproken – thuis, bij vriendjes of op school.
Als ik mensen vertel dat we met drie jonge kinderen – op de bonnefooi – met een 4WD voorzien van twee tenten op het dak – door Zuid Afrika en Mozambique hebben gereisd, kan ik vaak rekenen op verbaasde blikken of gefronste wenkbrauwen. Maar ook, enthousiaste reacties en bovenal een hele rits vragen. Hoe, wat, waar, waarom, waarheen? Reacties als: Dat zou ik nou ook graag eens willen. Wat een bijzondere ervaring moet dat zijn geweest.
En bijzonder was het! Wat een geweldige ervaring om voor het eerst oog in oog te staan met een nijlpaard of een leeuw. Om te zien dat giraffen buitengewoon nieuwsgierige beesten zijn. Om dagenlang op zoek te gaan naar neushoorns en ze dan te vinden. Om bultrugwalvissen te zien zwemmen zo vlak voor de kust. Om de stilte te ervaren van kamperen midden in de natuur. Om een maand lang geen telefoon, internet of computer te gebruiken. Om ‘avonds op een kampvuur te koken. Om met behulp van gps-coördinaten de juiste weg te vinden in Mozambique. Om zandkastelen te bouwen op parelwitte stranden. Om te dwalen door de straten van een van de oudste koloniale steden van Afrika. Om samen met locals te vissen in zee. Om zomaar een pasgeboren olifantje te zien in het wild. Om onze kinderen te zien spelen met leeftijdsgenoten in Afrika. Om mee te denken over de strijd tegen stropers. Om te picknicken tussen de zebra’s. En onze zesjarige zoon Thom, was iedere keer weer gelukkig als hij “een familie wrattenzwijn” zag lopen.
Wij zijn naar Johannesburg gevlogen. Via Blyde River Canyon en Kruger Park zijn we de grens overgestoken naar Parque Nacional do Limpopo in Mozambique. Kamperen bij Campismo Aquia Pesquiera gaf ons het echte Afrika-gevoel. Wat een fantastische plek. Weids uitzicht over Massingir Dam, waar diep onder ons de krokodillen zwommen. Marshmallows roosteren op het kampvuur – en sterren kijken in het pikkedonker.
Van hier uit steken we door naar de kust. Mozambique heeft een 2500 kilometer lange kustlijn met tropische stranden en prachtige koraalriffen. De wegen zijn doorgaans slecht en veel stranden en kampeerplekken zijn enkel via mulle zandpaden bereikbaar. Het Portugese verleden is goed voelbaar.
Langs de kust zakken we af via Inhambane, Praia Tofo, Zavora, Lake Quissico, Chidenguele, Marracuene, Maputo en Punto d’Ouro naar de grens met Zuid Afrika. Daar is het na het bouwen van zandkastelen en visjes grillen op het strand weer tijd voor safari. In Ndumo Game Reserve, Tembe Elephant Park, Hluhluwe-Imfolozi en Ithala Game Reserve gaan we op zoek naar de Big Five. We rijden de routes door de parken zelf – op één nachtsafari na. Dit is verslavend.
Kamperen op niet afgezette campsites in de wildparken betekent s’nachts mogelijk olifanten, hyena’s of andere wilde dieren rond de tent. Als we niet uitkijken pikken apen van onze etensvoorraad. In Ithala Park rijden we een mooie 4×4 track en zien we (eindelijk) een groep van zeven neushoorns met een kalfje.
Zuid Afrika en Mozambique zijn twee heel verschillende landen, met een totaal ander karakter. Een perfecte combinatie van safari en strand, het bekende en minder bekende Afrika, prachtige natuur en sprankelende mensen. Afrika heeft mijn hart gestolen.
Het is guur en koud buiten. We zitten thuis aan de keukentafel. Mam, zullen we de volgende keer speelgoed mee nemen voor de kinderen in Afrika? Liv kijkt me nadenkend aan. Ja, goed idee Liv. Sem en Thom mengen zich enthousiast in ons gesprek. Vorige week was onze oudste nog in de ban van het verzinnen van een plan van aanpak tegen stropers.
Glimlachend kijk ik mijn kleine wereldverbeteraars aan. Dit is wat ik ze mee wil geven. Een bredere blik op de wereld. Is al dat reizen toch niet voor niets.
