Meesmannetje zat een beetje verdrietig in de Gouden Regenboom. Eigenlijk moest hij blij zijn. Hij had een vriendinnetje. Ze vond hem leuk en had een andere brutale mees weggejaagd.
“Ik wil met jou een nestje bouwen” kwinkeleerde ze.
Een nestje bouwen. Maar waar? Hij had al in een paar nestkastjes gekeken, maar was meteen weggejaagd door een boos vrouwtje, die zelf aan het bouwen was. Er lagen al takjes en mos in en een paar dons veertjes. Zo moest het dus.
Meesmannetje had ook al door een stuk plastic in een boom gekeken. Het was een soort raam in een huisje van blauw. Daar hing aan een boom ook zo’n mooi kastje. Maar hij kon er niet bij.
Wat hij ook zag vanuit de Gouden regenboom was een heel wittig kastje. Hij had daar nog geen andere vogels gezien, maar het ding was wel erg wit. Maar vriendinnetje Meesvrouwtje wilde zo graag…
“Ik doe het voor haar,” zei Meesmannetje vastberaden en vloog naar het witte ding en keek naar binnen. Leeg! Gauw pikte hij aan de rand. Au, dat hout was wel erg hard. Oef! Daar kwam nog een andere mees. “Wegwezen, jij!” zei Meesmannetje flink. En dat hielp.
Meesvrouwtje juichte: “goed gedaan, jochie!” en ze ging ook even kijken.
Samen vliegen en fladderen ze nu rond en denken na of ze wel zo’n wit huisje willen.
