Het schooltje in het buurtschap
Vorig jaar zijn de kinderen vanwege ons vertrek naar het platteland overgestapt naar een andere school. Ze gaan naar het schooltje in het buurtschap. Schooltje, want er zitten welgeteld 45 leerlingen op de hele school. Zet je dat af tegen de vorige school, waar de oudste in een groep van 36 leerlingen zat en de jongste in een klas met 34 kleuters, dan mag je gerust stellen dat de overgang groot is.
‘God is de baas over mij mama. Jij niet.’
Het aantal kindjes om vriendjes mee te kunnen worden is flink lager, maar niet alleen het leerlingenaantal is anders. Ook de basis van de school verschilt significant: er wordt onderwijs gegeven vanuit de Christelijke geloofsovertuiging. Waar onze dochter zich eerst verzette tegen alles wat met God te maken had, zingt ze nu vrolijk alle liedjes thuis die ze op school heeft geleerd. De jongste, Niels, gelooft in God sinds hij op deze school zit. Van ons mag hij; een ieder is vrij om zijn of haar eigen keuze te maken. Toen hij laatst iets deed wat niet mocht, sprak ik hem erop aan. Zegt hij: ‘Jij bent niet de baas over mij mama. Dat is God.’ In eerste instantie was ik verbouwereerd. Daarna moest ik er hard om lachen. Nu heb ik enige bijbelkennis, dus ik zei hem: ‘In de bijbel staat: eert uw vader en uw moeder.’ Denk maar niet dat hij dat geloofde.
Een momentje voor jezelf
Onze dochter Carlijn is graag op zichzelf. Ze vindt spelen met andere kinderen heerlijk, maar ze heeft echt haar momenten alleen nodig. Dus toen juf op school vertelde dat God altijd bij je is, had ze haar conclusie al gauw getrokken: ‘Ik ga nooit in God geloven mam, anders ben ik nooit eens een momentje alleen.’
