Toen we het onderwerp ‘luiers’ bereikten in ons mega-Excel-bestand van kinderkomstvoorbereiding, hebben we ons verdiept in de mogelijkheden om een bescheidener afvalberg te produceren. Naar verluid bezoedelen kinderen zeker vijfduizend luiers in hun pre-WC-carrière, en dat is meer dan een ton aan maar zeer beperkt afbreekbaar afval[1]: een kleine auto gemaakt van poep- en plasluiers – niet heel erg sfeerverhogend op de A10. Alternatieven moesten worden onderzocht: we kenden de beelden van de klassieke pre-Pamper-luier die onze eigen ouders nog gehanteerd hadden. Maar om aan de gang te gaan met origamitechnieken en veiligheidsspelden teneinde wasbaar textiel om de billen van onze spruit te vouwen, was toch geen aantrekkelijk vooruitzicht.
Gelukkig bleek de techniek van wasbare luiers voortgeschreden, en waren de diverse merken voorzien van voorgevormde binnenluiers, handige haakjes, gave motiefjes en meer klittenband dan een mens op kan. Er bleek als extra pluspunt bovendien een merk te bestaan met de naam Imse Vimse: deze Zweedse variant van Hansje Pansje Kevertje vervulde ons direct van eco-verantwoorde verschoongoesting. Een internetwinkel genaamd Kaatje Katoen levert Imse Vimses, TotsBots en een hoop andere olijk genaamde luiers.
Het grootste nadeel van wasbare luiers is uiteraard dat ze gewassen moeten worden. We merkten echter, toen Hedwig gearriveerd was, dat we hoe dan ook meer aan de wasmachine hingen. Een paar luiers hadden in de waslast maar een klein aandeel. Qua arbeid en doorlooptijd hielp het bovendien dat we een niet-zo-mileu-vriendelijke elektrieke droogtrommel in de strijd wierpen (wel op Greenchoice stroom).
Een ander nadeel zou de initiële prijs zijn geweest: uiteindelijk is het voordeliger dan wegwerpluiers, maar er moet wel voor ettelijke honderden euro’s extra ingeslagen worden. Mogelijk geld dat aanstaande ouders misschien liever in een extra funky wandelwagen willen steken. Gelukkig was het zoontje van een vriend net zindelijk geworden (iets minder absorberend vermogen van stoffen luiers helpt ook daarbij) en had zijn vader daarom een hoop luiers liggen, die hij op een zonnig zomerdag kwam demonstreren op een oude knuffelbeer. Na enig gelobby waren we vanaf dat moment verslingerd aan de stoffen bipsbeesten, en Hedwig inmiddels ook. Terwijl ze in prinses-Dikbil-modus in ettelijke maten grotere babykleren achter de kat aan kruipt.
Pinguïns wandelen met een ruime boog ons huis voorbij. Zeehonden zwemmen ook een grachtje om: waarom? Een baby kan de gedaantes van vele beesten aannemen: als een berggeit elk mogelijk object op smakelijkheid keuren, als een tijger in alle hoeken en gangen glippen en hangend aan bank en stoel een orang-oetan het nakijken geven. Onze Hedwig doet echter altijd een beetje denken aan de doorgaans op ijsschotsen ronddobberende ijsbeer, door altijd rond te kruipen met een stevig wollig velletje om haar derrière. “Ziet er goed uit, Wiegie!”. Eén van de vele voordelen van de wasbare luier.
