Voor altijd onzichtbaar
Vecht het er maar uit. Met alleen inzet ben je er nog lang niet.
Spruitjes, soep, krieltjes uit de oven. Eerste standje op school en eerste familietekening: Mama en Max met suikerspin, poes en vakantiehond, en blijkbaar een nieuw aquarium met allemaal vissen. Rust!
Tot aan bedtijd en dan weer even grenzen verleggen, brutaal zijn, power rangers nadoen en dan toch snappen dat dat geen mooie afsluiting van de dag is. Heeeeeel, veeeeel inpraten. Zelf een sinaasappel laten pellen of Sinterklaas en Juf er van vertellen, maakt ook indruk. Sterk zijn kan immers niet hetzelfde zijn als lief voor elkaar en goed samenwerken. Een ouder jongetje op het schoolplein legde me uit wat er bij Dragon Ball Z mogelijk is, krabben en duwen, slaan. Kleine hoop, school is een Vreedzame School en laat het net een hele tijd gelukkig goed gaan.
Met een kindje wat zeer waarschijnlijk voor loopt en zich snel suf verveeld ook in de kleuterklas, ligt de vierde R van Ritueel continue onder vuur. In combinatie met regelmaat lijkt het nog moeilijker te slijten, het afleren van negatief gedrag of juist bevorderen van goed. Staat je kleuters hoofd er naar, of is mama te lief of denkt ze aan haar eigen kindertijd. Een dagelijkse ui die zich herhalend inclusief tranen wordt afgepeld, mama en kind worden het beu. Waarom mogen beiden er niet zijn, hoogbegaafd, meerbegaafd, hoogsensitief, hoezo wereldvreemd. Niet te snel werken, niet te veel doen. Rem in kwadraat.
Mensen en beroepsprofielen
Kinderen met voorsprong, die letterlijk super hard groeien. Met verdwaasde mama´s en papa´s aan de kant, hoeveel blijft er over van de kindertijd. Waarom is er geen tussenoplossing. Alles zo nieuw en breekbaar, maar gelukkig komt het op gang. Met programma´s nu ook voor Peuters, kinderdagverblijven die een extra groep willen aanmaken voor 3-5 jarigen, adviesbureaus die druk in onderhandelingen zijn voor kindcentra 2020. Zelfs psychologen EU breed die overheden tot de orde op trommelen: herken een leerbehoefte, een ontwikkelingsbehoefte, geef meer respijt dan eerder gegeven. Geen basisschool vanaf 4 meer. Asynchrone ontwikkeling bestaat echt.
Te drukke tijden, maar wel waarin ouders als ervaringsdeskundigen naast hun kind willen blijven staan. En voorzichtig gehoord gaan worden. Onderwijs inrichten blijft moeilijk, zeker tegen achtergronden van recessie, bubbels en gewoonweg voor een dubbeltje op de eerste rij willen blijven zitten. Dat extra vak eind jaren negentig, is er misschien nu wel en toen niet. En toch, blijven kinderen verkeerd kiezen, louter verstand voor gevoel en zitten zo velen met andere drijfveren zich af te vragen hoe alsnog wat tijd terug te draaien en het juiste puzzelstukje te plaatsen. Hart voor zorg, onderwijs, techniek, wetenschap. Traumasensitief, top down denken, is het allemaal afgevinkt?
Goedkoop duurkoop
Komt het waarachtig alsnog samen binnen Passend Onderwijs, of is Kindcentra enkel het volgende station en moet Curriculum 2032 het geheel recht gaan breien? Op hoop van zegen, opdat zowel kinderen als ouders als leraren zichzelf en elkaar in de ogen kunnen blijven aankijken. Niemand vecht zo hard om gebakken lucht. Opvoeden en opgroeien gaan hand in hand. Laten we de palmen naar elkaar toe draaien en opnieuw passen en meten, dit maal in verwondering, appreciatie en respect versus sober voorleven!
