Van de week kwam er ’s ochtends een peuter van ruim 2,5 jaar bij me. Trots vertelde ze me dat ze een bambi onderbroek aan had. Ik vroeg haar waar haar luier was en kreeg als antwoord dat ze nu groot was en plasjes ging doen op de w.c. Moeder stond erbij een keek vol trots naar haar peuter.
Rond 9 uur vroeg ik het peutertje of het al tijd was voor een bezoekje aan het toilet.. Ja dat wilde ze wel. Aan mijn hand liep ze mee naar het peutertoiletje. Uiteraard wilde ze zelf haar knoop los doen en zelf op het toilet gaan zitten. En ja hoor; er kwam een plas! Het toiletpapier werd zorgvuldig van de rol gescheurd.De onderbroek en broek werden uiteraard weer zelf omhoog getrokken.
Vervolgens was het tijd om uitgebreid handen te wassen. Want tja, dat mag natuurlijk als je geplast hebt op de w.c. Veel zeep, spetteren met water en ondertussen jezelf bekijken in de spiegel 🙂 Na een kwartier lopen het trotse peutertje en ik het lokaal weer in.
Een kwartier lang weggeweeest terwijl ik eigenlijk niet gemist kon worden op de groep. De stagiaire had namelijk op eigen initiatief een vrije dag genomen, collega troost een verdrietig kind en de overige kinderen denken dat ze leeuwen zijn (inclusief brullen en rennen).
Maar who care’s? Niets mooier dan een kind zo trots als een pauw vanwege haar eerste plasje op de w.c.!
Dat het in de loop van de ochtend nog 2x mis ging denken we maar even niet aan 🙂 Dat is slechts bijzaak.
